Κεραμίδια

Η επικάλυψη της στέγης με ψημένα κεραμίδια αποτελεί ένα παραδοσιακό και καλαίσθητο τρόπο επικάλυψης.

Το κεραμίδι σαν υλικό είναι αδιαπέραστο από το νερό αλλά ταυτόχρονα έχει δυνατότητα αναπνοής, είναι άκαυστο και παρουσιάζει αρκετά μεγάλη θερμοχωρητικότητα.

Ανάλογα με το σχήμα τους τα κεραμίδια χωρίζονται στους παρακάτω τύπους:

Γαλλικά, ολλανδικά (Πτυχωτά και κυματοειδή) κεραμίδια, τα οποία έχουν διαμορφωμένες τις ακμές τους έτσι ώστε να εφαρμόζουν σταθερά μεταξύ τους διαθέτοντας οπή σε ειδική νεύρωση στην πίσω πλευρά τους.

Η οπή αυτή χρησιμεύει για να περνά το σύρμα και να δένονται τα κεραμίδια στο ξύλινο ή μεταλλικό ζευκτό.

Τα κεραμίδια των ραχών και των κορυφογραμμών τοποθετούνται με τσιμεντοκονία (κολυμβητά).Βυζαντινά (κοίλα) κεραμίδια, τα οποία η τοποθέτησή τους γίνεται με ασβεστοτσιμεντοκονίαμα (κολυμβητά).

Η εφαρμογή θυρών εξαερισμού στη στέγη, βοηθά στην εξομοίωση της εξωτερικής με την εσωτερική θερμοκρασία και στην αποφυγή δημιουργίας υδρατμών στο εσωτερικό της.

Τα κεραμίδια πρέπει να τοποθετούνται σε τεγίδες ευθύγραμμες οι οποίες βρίσκονται σε σωστές αποστάσεις μεταξύ τους, ξεκινώντας από το γείσο της στέγης και προχωρώντας προς την οροφή με τους εξής τρόπους:

α) Τα γαλλικά και γερμανικά, από δεξιά προς αριστερά και σε οριζόντιες γραμμές, παράλληλες προς το γείσο της στέγης.

β) Τα ολλανδικά και ρωμαϊκά, από δεξιά προς αριστερά, σε σειρές κάθετες προς το γείσο της στέγης.

Πρέπει να προσέχουμε κατά την τοποθέτηση να μην σπάζουν, να μην ραγίζουν και να μην λερώνονται με λάσπες και γενικώς να μην παρουσιάζουν ελαττώματα.

Διαφημίσεις